lunes, 22 de agosto de 2011

Silencios










16 comentarios:

  1. Me recuerda imágenes de julian Opie. Saludos.
    Agustín.

    ResponderEliminar
  2. Jo Agustín, te confieso,(con cierto rubor), que he tenido que buscar en la red Julian Opie, y eso que en mis años estudié historia del arte..., en fin, no se lo digas a nadie. ;-)

    En cualquier caso gracias por tu comentario, celebro que la imagen te remita a un artista visual de su categoría y reconocimiento.

    No te pronuncias sobre la imagen, yo por mi parte te diré que la encontré tremendamente sugerente y dadas a múltiples interpretaciones.

    Incluso elaboré un pequeño texto para la entrada pero preferí no publicarlo para que cada cual interpretara libremente la imagen sin condicionamientos previos, salvo el título, que aunque mucho dudé, finalmente me decanté por ese.

    En fin, espero que te guste y que algo te transmita.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  3. Simbologia atrayente 2.0. Tiene fuerza. Genial.
    Un saludo, Cherna.

    ResponderEliminar
  4. Gracias Cherna por pasarte, me he alegrado de verte por aquí y más después de conocer tu blog, felicidades por él.

    Celebro que así valores la imagen y espero que el blog te resulte interesante.

    Un saludo.

    ResponderEliminar
  5. Minimal, disculpa que fui excesiamente críptico. la foto me gusta, como me gusta Opie. Es una imagen minimalista y con cierto impacto visual por su colorido. Por el título y por la imagen, entiendo que es claro lo que quieres transmitir. Generalmente, cuando dejo un comentario en una foto -extenso o parco- es que algo de ella me gusta. En caso contrario no abro la boca, no opino. Ayer, respecto a una imagen mía me comentabas que daba "pocas pistas" para poder ver que quería transmitir. El problema es que no estoy muy seguro de que yo quiera transmitir algo con las imágenes y que ese algo llegue al espectador. Cuando hago una foto es que algo percibo y proceso (elaboro) tras ello, pero que ese algo coincida con lo que percibe el espectador...eso es mucho.
    Tan temprano y con tonterías. En definitiva, me parece muy buena foto. Un abrazo.
    Agustín.
    Lo ves, ya me cansé de un discurso tan extenso, jajaja.

    ResponderEliminar
  6. Jo Agustín, no era mi intención hacerte "hablar" más de lo que es habitual en ti, me gusta tu estilo y lo respeto, pero ya puestos me alegro ya que me das la oportunidad de hacer unas reflexiones.

    Como comentaba en otra entrada, quise influir lo mínimo en la lectura e interpretación de la imagen, puesto que la considero susceptible a tener múltiples y variadas lecturas.

    Aún así veo que el título puede pesar más de lo que hubiese querido, en fin, pensé en varias cosas, entre ellas la diversidad cultural, una pretendida censura por parte de algunos pero que jamás podrá acallar o extirpar los sentimientos y conciencia de aquellos a los que se aplica, que el silencio puede ser más poderoso que cualquier palabra, que aveces sobran las palabras, que aveces no necesitamos la palabra para expresarnos...

    Ya ves, eso se me pasó por la cabeza, la escena no me dejó indiferente.

    Algo me conoces y sabes que siempre he intentado transmitir mediante las imágenes aquello que sentí al verla, una emoción, un sentimiento, un valor estético, cierta plasticidad, una reflexión...

    Si lo consigo o no vosotros lo decís, en cualquier caso considero la fotografía un vehículo de expresión tan válido como cualquier otro y de él me valgo.

    En fin Agustín, disculpa el rollo, pero es que tu extenso comentario me ha sorprendido y me ha dado la oportunidad de decir en voz alta algunas reflexiones, por ello te lo agradezco.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. "Silencios", jeje muy bueno, pues me gustaría decirte que yo también veo una "Conversación Privada". La toma muy buena, me ha encantado. Felicidades por ella. Un abrazo...

    ResponderEliminar
  8. Joer Minimal, dónde te metes para hacer estas fotos? Desde luego, sobran las palabras y con esos "bocadillos" ya está todo dicho.

    Mi más sincera enhorabuena. Son de esas fotos que a uno le hubiese gustado hacer, jeje.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  9. Amigo Minimal,

    veo que no has parado. Una creatividad que no se agota.
    Una imagen que sugiere muchas interpretaciones.
    Saludos

    ResponderEliminar
  10. Ralob0, así es, como he dicho la imagen admite múltiples lecturas, la tuya perfectamente entre ellas.

    Celebro que te transmita y sea de tu agrado.

    Gracias por tu tiempo.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  11. Jajaja chapiniki, ya ves, me encontré la escena en mis andares cámara a cuestas y me pudo.

    Me alegra mucho saber que es de tu agrado, mis dudas tenía.

    Gracias por tu amable comentario que me anima enormemente.

    Un abrazo amigo.

    ResponderEliminar
  12. Alfredo, me alegro mucho de volver a verte por aquí después de tu descanso estival, que por cierto por lo que he visto ha sido frutífero...;-)

    No, no he parado, el vicio me puede, jejeje...

    Gracias por tu comentario, intentaré que esa creatividad de la que hablas no se agote y siga siendo interesante para ti de vez en cuando.

    Nos seguimos.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  13. A mi m'agrada molt per la seva senzillesa, però te una potencia visual molt atractiva i que la part dreta quedi molt lliure del grafisme es un encert. Percepcions novates. :-)

    ResponderEliminar
  14. Ricard, m'ha agradat saber que la veus així i que t'arriba.

    Una abraçada.

    ResponderEliminar
  15. Pues a mí me gusta tanto la foto como el título. Al estar ubicado el grafismo hacia la izquierda, dejando aire (silencio) a la derecha, la quiero interpretar como el valor que hay que darle al silencio ante tanto guirigay, posiblemente televisivo, al que nos quieren acostumbrar.
    Muy buena y muy sugerente.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  16. David, buena interpretación la tuya, me ha gustado conocerla.

    Gracias por estar ahí.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.